Odmiana imienia Ewa przez przypadki

Ewa imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewa

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewy

Celownik
(komu? czemu?):Ewie

Biernik
(kogo? co?):Ewę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewie

Wołacz
(hej!):Ewo!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Ewy

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ew

Celownik
(komu? czemu?):Ewom

Biernik
(kogo? co?):Ewy

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewach

Wołacz
(hej!):Ewy!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwaDla mnie było już jasne, ze Ewa umiera.
Mam na imię Ewa.
Ewa nie umie śpiewać.
Jeśli jednak przegrasz, Ewa zostaje z nami.
Moje drugie imię to właśnie Ewa.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwyPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Ewy.
Postanowiłam zadzwonić do Ewy.
Tato Ewy produkował abażury.
Tata Ewy opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Tata Ewy sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwieDzięki Ewie mamy kolejny artykuł po polsku.
Dzięki Ewie święta nabrały nowego wymiaru.
Dzięki Ewie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Napisałem wiersz dzięki Ewie.
Słoik z kawą wyleciał Ewie z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
EwęEwę zaświerzbiały ręce.
Spojrzał na Ewę i uśmiechnął się.
Czekałam na Ewę w kawiarni.
Na Ewę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzałam na Ewę w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwąZobacz wywiad z Ewą oraz innymi uczestnikami finału.
Rozmawiam z Ewą.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Ewą na krytym basenie.
Ja z Ewą chcemy się przebrać za wampiry.
Sprzątam pokój razem z Ewą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwieKiedyś chciałam napisać o Ewie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Ewie.
Myślę o Ewie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Ewie.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Ewie.

Wołacz:
(hej!)
EwoDobry wieczór Ewo!
Witaj Ewo!
Gdzie jesteś Ewo!?
Ewo! Uważaj!
Cześć Ewo!