Odmiana imienia Ewcia przez przypadki

Ewcia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewcia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewci

Celownik
(komu? czemu?):Ewci

Biernik
(kogo? co?):Ewcię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewcią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewci

Wołacz
(hej!):Ewciu!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Ewcie

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewci, Ewć

Celownik
(komu? czemu?):Ewciom

Biernik
(kogo? co?):Ewcie

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewciami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewciach

Wołacz
(hej!):Ewcie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwciaDobrze, że Ewcia grzecznie śpi.
Ewcia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ewcia nie umie grać na gitarze.
Moje drugie imię to właśnie Ewcia.
Jak już wiecie mam na imię Ewcia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwciSerce Ewci stanęło na moment.
Muszę pochwalić pomysł Ewci.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Ewci słychać.
Jadę do Ewci.
Prosimy o pomoc dla Ewci.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwciSłoik z kawą wyleciał Ewci z rąk.
Powiedz wszystkim i Ewci, że nic mi nie jest.
Mam nadzieję, że Ewci również się podoba.
Proszę Ewci nie dokuczać!
Coś muszę Ewci powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
EwcięOdprowadziłam Ewcię do wyjścia.
Spojrzała na Ewcię jeszcze raz.
Podchodzi, całuje Ewcię i idzie do wyjścia.
Przyniesiona przez Ewcię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzałem znacząco na Ewcię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwciąJadę z Ewcią na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Ewcią na ławce w parku.
Oboje z Ewcią wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Ewcią zrobiłyśmy obiad.
Śpiewam z Ewcią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwciWszyscy dyskutują o Ewci.
Mówimy tu oczywiście o Ewci.
Przynajmniej tak myślał tata o Ewci.
Hipnotyzująca powieść o Ewci i płatnym mordercy.
Przygotowuje książkę o Ewci.

Wołacz:
(hej!)
EwciuWitaj Ewciu!
Gdzie jesteś Ewciu!?
Cześć Ewciu!
Ewciu! Gdzie jesteś?
Hej Ewciu!