Odmiana imienia Ewcia przez przypadki

Ewcia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewcia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewci

Celownik
(komu? czemu?):Ewcię

Biernik
(kogo? co?):Ewcie

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewciu

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewciach

Wołacz
(hej!):Ewci!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Ewci

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewci, Ewć

Celownik
(komu? czemu?):Ewciami

Biernik
(kogo? co?):Ewciom

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewcią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewcie

Wołacz
(hej!):Ewcie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwciaDobrze, że Ewcia grzecznie śpi.
Ewcia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Ewcia nie umie grać na gitarze.
Moje drugie imię to właśnie Ewcia.
Jak już wiecie mam na imię Ewcia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwciSerce Ewci stanęło na moment.
Muszę pochwalić pomysł Ewci.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Ewci słychać.
Jadę do Ewci.
Prosimy o pomoc dla Ewci.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwcięSłoik z kawą wyleciał Ewcię z rąk.
Powiedz wszystkim i Ewcię, że nic mi nie jest.
Mam nadzieję, że Ewcię również się podoba.
Proszę Ewcię nie dokuczać!
Coś muszę Ewcię powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
EwcieOdprowadziłam Ewcie do wyjścia.
Spojrzała na Ewcie jeszcze raz.
Podchodzi, całuje Ewcie i idzie do wyjścia.
Przyniesiona przez Ewcie kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzałem znacząco na Ewcie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwciuJadę z Ewciu na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Ewciu na ławce w parku.
Oboje z Ewciu wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Ewciu zrobiłyśmy obiad.
Śpiewam z Ewciu.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwciachWszyscy dyskutują o Ewciach.
Mówimy tu oczywiście o Ewciach.
Przynajmniej tak myślał tata o Ewciach.
Hipnotyzująca powieść o Ewciach i płatnym mordercy.
Przygotowuje książkę o Ewciach.

Wołacz:
(hej!)
EwciWitaj Ewci!
Gdzie jesteś Ewci!?
Cześć Ewci!
Ewci! Gdzie jesteś?
Hej Ewci!