Odmiana imienia Ewulcia przez przypadki

Ewulcia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewulcia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewulci

Celownik
(komu? czemu?):Ewulci

Biernik
(kogo? co?):Ewulcię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewulcią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewulci

Wołacz
(hej!):Ewulciu!

Przykłady deklinacji imienia Ewulcia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Ewulcia

Ewulcia wraca do domu.
Ewulcia tego nie widzi.
Jeśli jednak przegrasz, Ewulcia zostaje z nami.
Moje drugie imię to właśnie Ewulcia.
Ewulcia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz (kogo? czego?): Ewulci

Rodzina Ewulci wyprowadziła się.
Serce Ewulci stanęło na moment.
Przed sobą ujrzałam rękę Ewulci.
Tato Ewulci produkował abażury.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Ewulci.

Celownik (komu? czemu?): Ewulci

Ewulci przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Oczywiście każdy przyzna rację Ewulci.
Mam nadzieję, że Ewulci również się podoba.
Kupiłem Ewulci magnes na lodówkę.
Musiałam się zwierzyć Ewulci.

Biernik (kogo? co?): Ewulcię

Spojrzał na Ewulcię i uśmiechnął się.
Na Ewulcię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Ewulcię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Patrzył na Ewulcię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Przed wejściem spotkaliśmy Ewulcię.

Narzędnik (z kim? z czym?): Ewulcią

Rozmawiam z Ewulcią.
Ja z Ewulcią chcemy się przebrać za wampiry.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Ewulcią.
Obie z Ewulcią postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Ewulcią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik (o kim? o czym?): Ewulci

Mamrotał coś o Ewulci, gdy podtrzymywał się ściany.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Ewulci.
Na koniec parę słów o Ewulci.
Pamiętajmy o Ewulci i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Ten wiersz jest o Ewulci.

Wołacz (hej!): Ewulciu

Hej Ewulciu!
Dziękuję Ewulciu za rozmowę!
Dobry wieczór Ewulciu!
Gdzie jesteś Ewulciu!?
Ewulciu! Uważaj!