Odmiana imienia Ewuleńka przez przypadki

Ewuleńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewuleńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewuleńki

Celownik
(komu? czemu?):Ewuleńce

Biernik
(kogo? co?):Ewuleńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewuleńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewuleńce

Wołacz
(hej!):Ewuleńko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwuleńkaZa chwilę wróci Ewuleńka z lasu.
Gdzie jest Ewuleńka?
Dopiero do mnie dotarło, że Ewuleńka już tu jest.
Co robi Ewuleńka?
Ja i Ewuleńka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwuleńkiPostawa Ewuleńki była zupełnie inna.
Od razu zobaczyła ich mama Ewuleńki.
Rodzina Ewuleńki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Szkoda że Ewuleńki prawie że w ogóle nie ma.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Ewuleńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwuleńceOddaję Ewuleńce list.
Kto wie, może Ewuleńce wyjdzie do na dobre.
Ewuleńce wpadły w ucho słowa piosenki.
Ewuleńce włosy stanęły dęba na głowie.
Od początku próbujemy pomóc Ewuleńce.

Biernik:
(kogo? co?)
EwuleńkęOszołomienie spadło teraz na Ewuleńkę i na moment odebrało mu wigor.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Ewuleńkę.
W końcu obudzili Ewuleńkę, żeby ich ratował.
Podchodzi, całuje Ewuleńkę i idzie do wyjścia.
Chwyciła Ewuleńkę za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwuleńkąKarolina miała się spotkać z Ewuleńką przed szkołą.
Przez chwilę oboje z Ewuleńką patrzyli na siebie.
Wczoraj wracamy z Ewuleńką od lekarza.
Oboje z Ewuleńką wybuchliśmy śmiechem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Ewuleńką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwuleńceMamrotał coś o Ewuleńce, gdy podtrzymywał się ściany.
Pamiętajmy o Ewuleńce i jej rodzinie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Ewuleńce.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Ewuleńce.
Artykuł o Ewuleńce wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
EwuleńkoGdzie jesteś Ewuleńko!?
Ewuleńko! Uważaj!
Dziękuję Ewuleńko za rozmowę!
Cześć Ewuleńko!
Dzień dobry Ewuleńko!