Odmiana imienia Ewuńka przez przypadki

Ewuńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ewuńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ewuńki

Celownik
(komu? czemu?):Ewuńce

Biernik
(kogo? co?):Ewuńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ewuńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ewuńce

Wołacz
(hej!):Ewuńko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EwuńkaCo robi Ewuńka?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ewuńka.
Autorem artykułu jest Ewuńka.
Ja i Ewuńka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Ewuńka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EwuńkiBardzo podoba mi się wypracowanie Ewuńki.
Postawa Ewuńki była zupełnie inna.
Muszę pochwalić pomysł Ewuńki.
Nie ma Ewuńki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Ewuńki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EwuńceOddaję Ewuńce list.
Rozalia z troską przyglądała się Ewuńce.
Mama przyznała rację Ewuńce.
Co tej Ewuńce po głowie chodzi?
Kto wie, może Ewuńce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
EwuńkęSpojrzałam na Ewuńkę jak dopisuje kolejne literki.
Przeprosiłam Ewuńkę i poszłam dalej.
Spojrzałam na Ewuńkę w wymownym geście.
Popatrzyłam na Ewuńkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Pożegnali w końcu Ewuńkę i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EwuńkąSiedzieliśmy z Ewuńką przy basenie.
Razem z Ewuńką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Sprzątam pokój razem z Ewuńką.
Powinnam jednak pojechać z Ewuńką.
Razem z Ewuńką podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EwuńceMyślałam cały czas tylko o Ewuńce.
Piszę o Ewuńce.
Artykuł o Ewuńce wywołał burzę w mediach.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Ewuńce.
No a teraz trochę więcej o Ewuńce.

Wołacz:
(hej!)
EwuńkoEwuńko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Ewuńko za rozmowę!
Witaj Ewuńko!
Ewuńko! Uważaj!
Ewuńko! Wróć do mnie!