Odmiana imienia Hanna przez przypadki

Hanna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hanna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hanny

Celownik
(komu? czemu?):Hannie

Biernik
(kogo? co?):Hannę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hanną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hannie

Wołacz
(hej!):Hanno!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Hanny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hann

Celownik
(komu? czemu?):Hannom

Biernik
(kogo? co?):Hanny

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hannami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hannach

Wołacz
(hej!):Hanny!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HannaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Hanna.
Autorem artykułu jest Hanna.
Ma na imię Hanna.
Hanna nie umie śpiewać.
Autorem niniejszego tekstu jest Hanna.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HannyTata Hanny sam opatrzył mi nogę.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Hanny.
Szukałem linków do strony Hanny.
Tata Hanny opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Pożyczę od Hanny samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
HannieProszę Hannie nie dokuczać!
Kto wie, może Hannie wyjdzie do na dobre.
Tego Hannie było już za wiele.
Zaproponowałem Hannie dwa tematy.
Powiedz wszystkim i Hannie, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
HannęSpoglądam na Hannę.
Zdjęcie przesłane przez Hannę.
Przed sesją zapytałam Hannę co lubi.
Postaram się namówić Hannę na spacer.
Kacper patrzył na Hannę ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HannąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Hanną.
Zostanę tu tylko z Hanną i chłopakami.
Razem z Hanną przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Pracuję razem z Hanną.
Dorota spotkała się z Hanną.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HannieMyślał o Hannie i o swoim życiu.
Chciałbym być teraz przy Hannie.
A przecież nikt inaczej o Hannie nie pisał.
Rozmawiam o Hannie.
Powiedz mi, co myślisz o Hannie.

Wołacz:
(hej!)
HannoDzień dobry Hanno!
Hej Hanno!
Dobry wieczór Hanno!
Dobranoc Hanno!
Witaj Hanno!