Odmiana imienia Hanulka przez przypadki

Hanulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hanulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hanulki

Celownik
(komu? czemu?):Hanulce

Biernik
(kogo? co?):Hanulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hanulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hanulce

Wołacz
(hej!):Hanulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HanulkaZa chwilę wróci Hanulka z lasu.
Dobrze, że Hanulka grzecznie śpi.
Ma na imię Hanulka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Hanulka.
Dziś Hanulka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HanulkiNie lubię Hanulki.
Szkoda że Hanulki prawie że w ogóle nie ma.
Postanowiłam zadzwonić do Hanulki i chłopaków.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Hanulki.
Przed sobą ujrzałam rękę Hanulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HanulceSłoik z kawą wyleciał Hanulce z rąk.
Od początku próbujemy pomóc Hanulce.
Oczywiście każdy przyzna rację Hanulce.
Mam nadzieję, że Hanulce również się podoba.
Hanulce wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
HanulkęHanulkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Hanulkę.
Spojrzała na Hanulkę jeszcze raz.
Hanulkę znalazłam w recepcji hotelu.
Postaram się namówić Hanulkę na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HanulkąZakończyliśmy edycję kwietniową z Hanulką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Hanulką.
Siedzieliśmy z Hanulką na ławce w parku.
Zostaliśmy z Hanulką w salonie sami.
Pracuję razem z Hanulką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HanulceWczoraj wspomniałam o Hanulce z moim tatą.
Czasami myślę sobie o Hanulce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Hanulce.
Śpiewam o Hanulce.
Wspominam o Hanulce.

Wołacz:
(hej!)
HanulkoHanulko! Wróć do mnie!
Hej Hanulko!
Cześć Hanulko!
Hanulko! Uważaj!
Dzień dobry Hanulko!