Odmiana imienia Hanuśka przez przypadki

Hanuśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hanuśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hanuśki

Celownik
(komu? czemu?):Hanuśce

Biernik
(kogo? co?):Hanuśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hanuśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hanuśce

Wołacz
(hej!):Hanuśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HanuśkaDla mnie było już jasne, ze Hanuśka umiera.
Ma na imię Hanuśka.
Autorem niniejszego tekstu jest Hanuśka.
Na drugie imię mam Hanuśka.
Hanuśka nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HanuśkiPrzed sobą ujrzałam rękę Hanuśki.
Jestem mamą Hanuśki i jeszcze trojga innych dzieci.
Ręka Hanuśki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Postanowiłam zadzwonić do Hanuśki.
Rozalia podeszła do Hanuśki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HanuśceHanuśce wpadły w ucho słowa piosenki.
Hanuśce oczy błyszczą.
Chciałam szybko pochwalić się Hanuśce.
Dzięki Hanuśce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Korzysta z okazji, by wyznać Hanuśce miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
HanuśkęSpojrzałam na Hanuśkę.
Przyniesiona przez Hanuśkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Zdjęcie przesłane przez Hanuśkę.
Spojrzał na Hanuśkę z zaciekawieniem.
O jego personalia miałam spytać Hanuśkę prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HanuśkąSprzątam pokój z Hanuśką.
Razem z Hanuśką zrobiłyśmy obiad.
Zostanę tu tylko z Hanuśką i chłopakami.
Siedzieliśmy z Hanuśką na kanapie.
Ja z Hanuśką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HanuśceWszyscy dyskutują o Hanuśce.
Powiedz mi, co myślisz o Hanuśce.
Dobrze, że wspomniałeś o Hanuśce.
Dzisiaj chciałam napisać o Hanuśce.
Śpiewam o Hanuśce.

Wołacz:
(hej!)
HanuśkoDzień dobry Hanuśko!
Dobry wieczór Hanuśko!
Gdzie jesteś Hanuśko!?
Witaj Hanuśko!
Cześć Hanuśko!