Odmiana imienia Hania przez przypadki

Hania imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hania

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hani

Celownik
(komu? czemu?):Hani

Biernik
(kogo? co?):Hanię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hanią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hani

Wołacz
(hej!):Haniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HaniaHania nie umie grać na gitarze.
Gdzie jest Hania?
Jutro Hania wyjdzie ze szpitala.
Hania ma katar i źle się czuje.
Ma na imię Hania.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HaniDla Hani ten pies jest naprawdę bezcenny.
Ręka Hani uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Serce Hani stanęło na moment.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Hani.
Od razu zobaczyła ich mama Hani.

Celownik:
(komu? czemu?)
HaniTego Hani było już za wiele.
Nie wiem, co powiedzieć Hani.
Hani oczy błyszczą.
Opowiedziałam Hani o przykrości która mnie spotkała.
Mama przyznała rację Hani.

Biernik:
(kogo? co?)
HanięCzekałam na Hanię w kawiarni.
Hanię zaczęło to nieco irytować.
Przyniesiona przez Hanię kawa okazała się tą nieco gorszą.
W końcu obudzili Hanię, żeby ich ratował.
Spojrzałem znacząco na Hanię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HaniąByliśmy wczoraj pierwszy raz z Hanią na krytym basenie.
Zginął w pojedynku z Hanią.
Razem z Hanią zrobiłyśmy obiad.
Wczoraj wracamy z Hanią od lekarza.
Śpiewam z Hanią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HaniPowiedz mi, co myślisz o Hani.
Piszę o Hani.
Wspominam o Hani.
Związana jest z nią legenda o Hani.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Hani.

Wołacz:
(hej!)
HaniuDzień dobry Haniu!
Cześć Haniu!
Dobry wieczór Haniu!
Haniu! Wróć do mnie!
Haniu! Gdzie jesteś?