Odmiana imienia Haniutka przez przypadki

Haniutka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Haniutka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Haniutki

Celownik
(komu? czemu?):Haniutce

Biernik
(kogo? co?):Haniutkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Haniutką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Haniutce

Wołacz
(hej!):Haniutko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HaniutkaDla mnie było już jasne, ze Haniutka umiera.
Jutro Haniutka wyjdzie ze szpitala.
Haniutka ma katar i źle się czuje.
Haniutka nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Haniutka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HaniutkiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Haniutki.
Tym razem prezentujemy wystawę Haniutki.
Póki co dodaję zdjęcia Haniutki z wakacji.
Zaproszenia na urodziny Haniutki są gotowe.
Nie ma Haniutki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HaniutceSłoik z kawą wyleciał Haniutce z rąk.
Zszedłem z drogi Haniutce i usiadłem w fotelu.
Nie wiem, co powiedzieć Haniutce.
Dzięki Haniutce mamy kolejny artykuł po polsku.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Haniutce coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
HaniutkęW końcu obudzili Haniutkę, żeby ich ratował.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Haniutkę.
Pożegnali w końcu Haniutkę i wyszli razem.
Popatrzyłam na Haniutkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Przeprosiłam Haniutkę i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HaniutkąWczoraj wracamy z Haniutką od lekarza.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Haniutką.
Razem z Haniutką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Powinnam jednak pojechać z Haniutką.
Razem z Haniutką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HaniutcePrzygotowuje książkę o Haniutce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Haniutce.
Dobrze, że wspomniałeś o Haniutce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Haniutce.
Kto dziś pamięta o Haniutce.

Wołacz:
(hej!)
HaniutkoGdzie jesteś Haniutko!?
Dzień dobry Haniutko!
Dobry wieczór Haniutko!
Haniutko! Uważaj!
Witaj Haniutko!