Odmiana imienia Haniula przez przypadki

Haniula imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Haniula

Dopełniacz
(kogo? czego?):Haniuli

Celownik
(komu? czemu?):Haniuli

Biernik
(kogo? co?):Haniulę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Haniulą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Haniuli

Wołacz
(hej!):Haniulo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HaniulaAutorem artykułu jest Haniula.
Na drugie imię mam Haniula.
Jak już wiecie mam na imię Haniula.
Haniula nie umie śpiewać.
Moje drugie imię to właśnie Haniula.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HaniuliZostało sto dni do narodzin Haniuli.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Haniuli.
W sobotę są urodziny Haniuli.
Tata Haniuli sam opatrzył mi nogę.
Najbardziej polubiłam ojca Haniuli.

Celownik:
(komu? czemu?)
HaniuliHaniuli włosy stanęły dęba na głowie.
Zostawiam Haniuli karteczkę i już mnie nie ma.
Mama przyznała rację Haniuli.
Powiedz wszystkim i Haniuli, że nic mi nie jest.
Oddaję Haniuli list.

Biernik:
(kogo? co?)
HaniulęSpojrzałam na Haniulę w wymownym geście.
Spojrzałam na Haniulę.
W Haniulę nagle coś wstąpiło.
Na Haniulę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Pożegnali w końcu Haniulę i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HaniuląSprzątam pokój razem z Haniulą.
Sprzątam pokój z Haniulą.
Weekend spędzony z Haniulą był przesympatyczny.
Ja z Haniulą chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Haniulą podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HaniuliRozmawiam o Haniuli.
Pamiętam o Haniuli.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Haniuli.
Dziś napiszę o Haniuli.
Wspominam o Haniuli.

Wołacz:
(hej!)
HaniuloGdzie jesteś Haniulo!?
Cześć Haniulo!
Dziękuję Haniulo za rozmowę!
Witaj Haniulo!
Haniulo! Gdzie jesteś?