Odmiana imienia Luba przez przypadki

Luba imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Luba

Dopełniacz
(kogo? czego?):Luby

Celownik
(komu? czemu?):Lubie

Biernik
(kogo? co?):Lubę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubie

Wołacz
(hej!):Lubo!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Luby

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lub

Celownik
(komu? czemu?):Lubom

Biernik
(kogo? co?):Luby

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubach

Wołacz
(hej!):Luby!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LubaLuba chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Luba.
Jeśli jednak przegrasz, Luba zostaje z nami.
Mam na imię Luba.
Luba chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LubyNie lubię Luby.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Luby.
W domu babci Luby od zawsze stał stary zegar.
Szukałem linków do strony Luby.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Luby.

Celownik:
(komu? czemu?)
LubieMusiałam się zwierzyć Lubie.
Dzięki Lubie mamy kolejny artykuł po polsku.
Mam nadzieję, że Lubie również się podoba.
Opowiadam Lubie o swoich zainteresowaniach.
Dzięki Lubie święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
LubęOdprowadziłam Lubę do wyjścia.
Przed wejściem spotkaliśmy Lubę.
O jego personalia miałam spytać Lubę prywatnie.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Lubę.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Lubę bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LubąJadę z Lubą na dyskotekę.
Razem z Lubą wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Lubą zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Przez chwilę oboje z Lubą patrzyli na siebie.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Lubą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LubiePomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Lubie.
Powiedz mi, co myślisz o Lubie.
Marzę o Lubie.
Mowa oczywiście o Lubie.
Teraz chcę napisać parę słów o Lubie.

Wołacz:
(hej!)
LuboCześć Lubo!
Dziękuję Lubo za rozmowę!
Gdzie jesteś Lubo!?
Lubo! Wróć do mnie!
Hej Lubo!