Odmiana imienia Lubunia przez przypadki

Lubunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lubunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lubuni

Celownik
(komu? czemu?):Lubuni

Biernik
(kogo? co?):Lubunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubuni

Wołacz
(hej!):Lubuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LubuniaLubunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Co robi Lubunia?
Autorem artykułu jest Lubunia.
Lubunia nie umie grać na gitarze.
Lubunia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LubuniPożyczę od Lubuni samochód i możemy jechać.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Lubuni.
Nie ma Lubuni.
Tym razem prezentujemy wystawę Lubuni.
Dziadek Lubuni w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
LubuniDzięki Lubuni święta nabrały nowego wymiaru.
Rozalia z troską przyglądała się Lubuni.
Napisałem wiersz dzięki Lubuni.
Zerwał jabłko i podał je Lubuni.
Kupiłem Lubuni magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
LubunięPatrzę na Lubunię i nic nie rozumiem.
Podchodzi, całuje Lubunię i idzie do wyjścia.
W Lubunię nagle coś wstąpiło.
Popatrzyłam na Lubunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Widziałem dzisiaj Lubunię z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LubuniąKasia z Lubunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Oboje z Lubunią wybuchliśmy śmiechem.
Weekend spędzony z Lubunią był przesympatyczny.
Powinnam jednak pojechać z Lubunią.
Wymyśliłam z Lubunią nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LubuniNiestety, nie umiała zapomnieć o Lubuni.
Pamiętam o Lubuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Lubuni.
Dobrze, że wspomniałeś o Lubuni.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Lubuni.

Wołacz:
(hej!)
LubuniuDzień dobry Lubuniu!
Witaj Lubuniu!
Lubuniu! Uważaj!
Dobranoc Lubuniu!
Dziękuję Lubuniu za rozmowę!