Odmiana imienia Lubeńka przez przypadki

Lubeńka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lubeńka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lubeńki

Celownik
(komu? czemu?):Lubeńce

Biernik
(kogo? co?):Lubeńkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubeńką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubeńce

Wołacz
(hej!):Lubeńko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
LubeńkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Lubeńka.
Dla mnie było już jasne, ze Lubeńka umiera.
Na drugie imię mam Lubeńka.
Jeśli jednak przegrasz, Lubeńka zostaje z nami.
Moje drugie imię to właśnie Lubeńka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
LubeńkiDla Lubeńki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Lubeńki.
W sobotę są urodziny Lubeńki.
Tata Lubeńki sam opatrzył mi nogę.
Przez cały dzień czułam wzrok Lubeńki na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
LubeńcePowiedz wszystkim i Lubeńce, że nic mi nie jest.
Lubeńce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zerwał jabłko i podał je Lubeńce.
Mam nadzieję, że Lubeńce również się podoba.
Daję Lubeńce, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
LubeńkęLubeńkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Chwyciła Lubeńkę za rękaw płaszcza.
Zdjęcie przesłane przez Lubeńkę.
Spojrzałem znacząco na Lubeńkę.
Przed wejściem spotkaliśmy Lubeńkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
LubeńkąZakończyliśmy edycję kwietniową z Lubeńką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Lubeńką.
Zostanę tu tylko z Lubeńką i chłopakami.
Śpiewam z Lubeńką.
Razem z Lubeńką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
LubeńcePowoli spełniam swoje marzenia o Lubeńce.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Lubeńce.
Mowa oczywiście o Lubeńce.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Lubeńce.
Hipnotyzująca powieść o Lubeńce i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
LubeńkoGdzie jesteś Lubeńko!?
Lubeńko! Gdzie jesteś?
Hej Lubeńko!
Witaj Lubeńko!
Lubeńko! Uważaj!