Odmiana imienia Lubka przez przypadki

Lubka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Lubka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Lubki

Celownik
(komu? czemu?):Lubce

Biernik
(kogo? co?):Lubkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Lubką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Lubce

Wołacz
(hej!):Lubko!

Przykłady odmiany imienia Lubka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Lubka

Lubka ma katar i źle się czuje.
Lubka tego nie widzi.
Dobrze, że Lubka grzecznie śpi.
Za chwilę wróci Lubka z lasu.
Lubka nie umie śpiewać.

Dopełniacz (kogo? czego?): Lubki

Wysyłam list do Lubki.
Dziadek Lubki w tym czasie miał chorą rękę.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Lubki.
Piszę list do Lubki.
Rodzina Lubki wyprowadziła się.

Celownik (komu? czemu?): Lubce

Kupiłem Lubce magnes na lodówkę.
Słoik z kawą wyleciał Lubce z rąk.
Ten nie pozostał dłużny Lubce.
Opowiadam Lubce o swoich zainteresowaniach.
Lubce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik (kogo? co?): Lubkę

Odprowadziłam Lubkę do wyjścia.
Spojrzał na Lubkę i uśmiechnął się.
Kawę kupioną przez Lubkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
W końcu obudzili Lubkę, żeby ich ratował.
Obserwuję Lubkę bardzo uważnie.

Narzędnik (z kim? z czym?): Lubką

Jadę z Lubką na dyskotekę.
Rozmawiam z Lubką.
Dwa dni temu miałam z Lubką śmieszną przygodę.
Wczoraj wracamy z Lubką od lekarza.
Jadę na wycieczkę razem z Lubką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Lubce

Przynajmniej tak myślał tata o Lubce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Lubce.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Lubce.
Bardzo fajny blog o Lubce.
Dyskutuję o Lubce.

Wołacz (hej!): Lubko

Dziękuję Lubko za rozmowę!
Cześć Lubko!
Dobranoc Lubko!
Dzień dobry Lubko!
Lubko! Gdzie jesteś?