Odmiana imienia Emma przez przypadki

Emma imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emma

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emmy

Celownik
(komu? czemu?):Emmie

Biernik
(kogo? co?):Emmę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emmą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmie

Wołacz
(hej!):Emmo!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Emmy

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emm

Celownik
(komu? czemu?):Emmom

Biernik
(kogo? co?):Emmy

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emmami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmach

Wołacz
(hej!):Emmy!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmmaAutorem niniejszego tekstu jest Emma.
Emma tego nie widzi.
Emma nie umie grać na gitarze.
Jutro Emma wyjdzie ze szpitala.
Emma nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmmyPostanowiłam zadzwonić do Emmy.
Emmy siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przed sobą ujrzałam rękę Emmy.
Pożyczę od Emmy samochód i możemy jechać.
Dziadek Emmy w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmmieCo tej Emmie po głowie chodzi?
Zaproponowałem Emmie dwa tematy.
Napisałem wiersz dzięki Emmie.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Emmie coś się stało.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Emmie.

Biernik:
(kogo? co?)
EmmęNa Emmę spłynęła niewymowna ulga.
Przyniesiona przez Emmę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzała na Emmę jeszcze raz.
Widzę Emmę.
Przeprosiłam Emmę i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmmąJa z Emmą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Razem z Emmą zrobiłyśmy obiad.
Siedzieliśmy z Emmą na ławce w parku.
Wieczorem z Emmą znowu idziemy na spacer.
Razem z Emmą znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmmieNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Emmie.
Przynajmniej tak myślał tata o Emmie.
Dyskutuję o Emmie.
Przez chwilę pomyślałam o Emmie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Emmie.

Wołacz:
(hej!)
EmmoDobry wieczór Emmo!
Gdzie jesteś Emmo!?
Dziękuję Emmo za rozmowę!
Dzień dobry Emmo!
Emmo! Wróć do mnie!