Odmiana imienia Emmulka przez przypadki

Emmulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emmulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emmulki

Celownik
(komu? czemu?):Emmulce

Biernik
(kogo? co?):Emmulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emmulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmulce

Wołacz
(hej!):Emmulko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmmulkaEmmulka chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Emmulka umiera.
Gdzie jest Emmulka?
Dziś Emmulka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jeśli jednak przegrasz, Emmulka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmmulkiNajbardziej polubiłam ojca Emmulki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Emmulki.
Postawa Emmulki była zupełnie inna.
Dla Emmulki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Emmulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmmulceEmmulce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Rozalia z troską przyglądała się Emmulce.
Musiałam się zwierzyć Emmulce.
Zerwał jabłko i podał je Emmulce.
Emmulce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
EmmulkęSpotkałam Emmulkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Obserwuję Emmulkę bardzo uważnie.
Podchodzi, całuje Emmulkę i idzie do wyjścia.
Kacper patrzył na Emmulkę ze zdumieniem.
Widziałem dzisiaj Emmulkę z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmmulkąTym razem korespondowałam z Emmulką.
Jadę na wycieczkę razem z Emmulką.
Oboje z Emmulką wybuchliśmy śmiechem.
Dorota spotkała się z Emmulką.
Wymyśliłam z Emmulką nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmmulceW powrotnej drodze myślał o Emmulce.
Wczoraj wspomniałam o Emmulce z moim tatą.
Myślał o Emmulce i o swoim życiu.
A przecież nikt inaczej o Emmulce nie pisał.
Pamiętajmy o Emmulce i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
EmmulkoEmmulko! Uważaj!
Dziękuję Emmulko za rozmowę!
Witaj Emmulko!
Hej Emmulko!
Emmulko! Gdzie jesteś?