Odmiana imienia Emmka przez przypadki

Emmka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emmka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emmki

Celownik
(komu? czemu?):Emmce

Biernik
(kogo? co?):Emmkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emmką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmce

Wołacz
(hej!):Emmko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmmkaEmmka nie umie śpiewać.
Moje drugie imię to właśnie Emmka.
Mam na imię Emmka.
Jeśli jednak przegrasz, Emmka zostaje z nami.
Za chwilę wróci Emmka z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmmkiTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Emmki.
Nie lubię Emmki.
Pożyczę od Emmki samochód i możemy jechać.
Postanowiłam zadzwonić do Emmki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Emmki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmmceCoś muszę Emmce powiedzieć, stoi i czeka.
Przyglądam się Emmce.
Emmce włosy stanęły dęba na głowie.
Napisałem wiersz dzięki Emmce.
Mama przyznała rację Emmce.

Biernik:
(kogo? co?)
EmmkęSpojrzałam na Emmkę w wymownym geście.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Emmkę bardzo przyjaźnie.
Spoglądam na Emmkę.
Emmkę zaświerzbiały ręce.
Spojrzałam na Emmkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmmkąSprzątam pokój razem z Emmką.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Emmką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Emmką.
Zobacz wywiad z Emmką oraz innymi uczestnikami finału.
Sprzątam pokój z Emmką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmmceOd ostatniego wpisu o Emmce wydarzyło się sporo.
Myślał o Emmce i o swoim życiu.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Emmce.
Dziś napiszę o Emmce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Emmce.

Wołacz:
(hej!)
EmmkoEmmko! Uważaj!
Dobry wieczór Emmko!
Dzień dobry Emmko!
Dobranoc Emmko!
Gdzie jesteś Emmko!?