Odmiana imienia Emmka przez przypadki

Emmka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emmka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emmki

Celownik
(komu? czemu?):Emmce

Biernik
(kogo? co?):Emmkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emmką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmce

Wołacz
(hej!):Emmko!

Przykłady odmiany imienia Emmka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Emmka

Emmka nie umie śpiewać.
Moje drugie imię to właśnie Emmka.
Mam na imię Emmka.
Jeśli jednak przegrasz, Emmka zostaje z nami.
Za chwilę wróci Emmka z lasu.

Dopełniacz (kogo? czego?): Emmki

Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Emmki.
Nie lubię Emmki.
Pożyczę od Emmki samochód i możemy jechać.
Postanowiłam zadzwonić do Emmki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Emmki.

Celownik (komu? czemu?): Emmce

Coś muszę Emmce powiedzieć, stoi i czeka.
Przyglądam się Emmce.
Emmce włosy stanęły dęba na głowie.
Napisałem wiersz dzięki Emmce.
Mama przyznała rację Emmce.

Biernik (kogo? co?): Emmkę

Spojrzałam na Emmkę w wymownym geście.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Emmkę bardzo przyjaźnie.
Spoglądam na Emmkę.
Emmkę zaświerzbiały ręce.
Spojrzałam na Emmkę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Emmką

Sprzątam pokój razem z Emmką.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Emmką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Emmką.
Zobacz wywiad z Emmką oraz innymi uczestnikami finału.
Sprzątam pokój z Emmką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Emmce

Od ostatniego wpisu o Emmce wydarzyło się sporo.
Myślał o Emmce i o swoim życiu.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Emmce.
Dziś napiszę o Emmce.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Emmce.

Wołacz (hej!): Emmko

Emmko! Uważaj!
Dobry wieczór Emmko!
Dzień dobry Emmko!
Dobranoc Emmko!
Gdzie jesteś Emmko!?