Odmiana imienia Emminka przez przypadki

Emminka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emminka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emminki

Celownik
(komu? czemu?):Emmince

Biernik
(kogo? co?):Emminkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emminką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmince

Wołacz
(hej!):Emminko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmminkaMa na imię Emminka.
Dziś Emminka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Emminka nie umie grać na gitarze.
Mam na imię Emminka.
Dobrze, że Emminka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmminkiTata Emminki sam opatrzył mi nogę.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Emminki.
Ręka Emminki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Tym razem prezentujemy wystawę Emminki.
Tata Emminki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmminceKupiłem Emmince magnes na lodówkę.
Opowiadam Emmince o swoich zainteresowaniach.
Co tej Emmince po głowie chodzi?
Emmince włosy stanęły dęba na głowie.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Emmince coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
EmminkęPatrzył na Emminkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzy na Emminkę wyczekująco.
Spojrzałam na Emminkę jak dopisuje kolejne literki.
Sierżant wpatrywał się w Emminkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Popatrzyłam na Emminkę przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmminkąObie z Emminką postawiłyśmy na zmiany.
Obie z Emminką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Siedzieliśmy z Emminką przy basenie.
Refleksyjnie po spotkaniu z Emminką.
Powinnam jednak pojechać z Emminką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmminceDobrze, że wspomniałeś o Emmince.
Przygotowuje książkę o Emmince.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Emmince.
Teraz chcę napisać parę słów o Emmince.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Emmince.

Wołacz:
(hej!)
EmminkoHej Emminko!
Dobry wieczór Emminko!
Emminko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Emminko!
Dziękuję Emminko za rozmowę!