Odmiana imienia Emmunia przez przypadki

Emmunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emmunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emmuni

Celownik
(komu? czemu?):Emmuni

Biernik
(kogo? co?):Emmunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emmunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emmuni

Wołacz
(hej!):Emmuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmmuniaDobrze, że Emmunia grzecznie śpi.
Dopiero do mnie dotarło, że Emmunia już tu jest.
Emmunia nie umie grać na gitarze.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Emmunia.
Emmunia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmmuniRodzina Emmuni wyprowadziła się.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Emmuni.
Tata Emmuni sam opatrzył mi nogę.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Emmuni.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Emmuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmmuniOddaję Emmuni list.
Oczywiście każdy przyzna rację Emmuni.
Zostawiam Emmuni karteczkę i już mnie nie ma.
Musiałam się zwierzyć Emmuni.
Ten nie pozostał dłużny Emmuni.

Biernik:
(kogo? co?)
EmmunięPatrzył na Emmunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzałam na Emmunię jak dopisuje kolejne literki.
Lubię Emmunię.
Spojrzałam na Emmunię w wymownym geście.
Przeprosiłam Emmunię i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmmuniąObie z Emmunią postawiłyśmy na zmiany.
Siedzieliśmy z Emmunią przy basenie.
Idę na spacer z Emmunią.
Sprzątam pokój razem z Emmunią.
Razem z Emmunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmmuniPamiętam o Emmuni.
Wspominam o Emmuni.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Emmuni.
Dzisiaj chciałam napisać o Emmuni.
Powoli spełniam swoje marzenia o Emmuni.

Wołacz:
(hej!)
EmmuniuDziękuję Emmuniu za rozmowę!
Emmuniu! Wróć do mnie!
Cześć Emmuniu!
Emmuniu! Uważaj!
Witaj Emmuniu!