Odmiana imienia Wilburgunia przez przypadki

Wilburgunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wilburgunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wilburguni

Celownik
(komu? czemu?):Wilburguni

Biernik
(kogo? co?):Wilburgunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wilburgunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wilburguni

Wołacz
(hej!):Wilburguniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WilburguniaJutro Wilburgunia wyjdzie ze szpitala.
Autorem niniejszego tekstu jest Wilburgunia.
Na drugie imię mam Wilburgunia.
Mam na imię Wilburgunia.
Wilburgunia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WilburguniW domu babci Wilburguni od zawsze stał stary zegar.
Postawa Wilburguni była zupełnie inna.
Tato Wilburguni produkował abażury.
Póki co dodaję zdjęcia Wilburguni z wakacji.
W sobotę są urodziny Wilburguni.

Celownik:
(komu? czemu?)
WilburguniOpowiedziałam Wilburguni o przykrości która mnie spotkała.
Od początku próbujemy pomóc Wilburguni.
Zszedłem z drogi Wilburguni i usiadłem w fotelu.
Wilburguni oczy błyszczą.
Oddaję Wilburguni list.

Biernik:
(kogo? co?)
WilburgunięPrzyniesiona przez Wilburgunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzałem znacząco na Wilburgunię.
Popatrzyłam na Wilburgunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
W Wilburgunię nagle coś wstąpiło.
Na Wilburgunię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WilburguniąRazem z Wilburgunią zrobiłyśmy obiad.
Śpiewam z Wilburgunią.
Powinnam jednak pojechać z Wilburgunią.
Weekend spędzony z Wilburgunią był przesympatyczny.
Ja z Wilburgunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WilburguniTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Wilburguni.
Kiedyś chciałam napisać o Wilburguni.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Wilburguni.
Teraz chcę napisać parę słów o Wilburguni.
Warto także pomyśleć chwilę o Wilburguni.

Wołacz:
(hej!)
WilburguniuWilburguniu! Uważaj!
Dobry wieczór Wilburguniu!
Witaj Wilburguniu!
Dzień dobry Wilburguniu!
Wilburguniu! Gdzie jesteś?