Jak się pisze imię Wilburgunia? Piszemy o Wilburguni czy o Wilburgunii?
Imię żeńskie Wilburgunia należy do tego grona imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia problem. Trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Wilburgunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Wilburgunia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Jadę do Wilburguni.
Celownik (komu? czemu?): Podaję rękę Wilburguni.
Biernik (kogo? co?): Lubię Wilburgunię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Wilburgunią.
Miejscownik (o kim? o czym?):Piszę o Wilburguni.
Wołacz (Hej!): Dzień dobry Wilburguniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wilburgunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wilburgunia.