Jak odmienić imię Wilburgunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wilburgunia należy do tego grona imion, których deklinacja bardzo często sprawia trudność. Problem z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy obowiązującą odmianę imienia Wilburgunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wilburgunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Wilburguni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wilburguni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wilburgunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Wilburgunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Wilburguni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Wilburguniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wilburgunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Wilburgunia przez przypadki.