Odmiana imienia Wilburga przez przypadki

Wilburga imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wilburga

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wilburgi

Celownik
(komu? czemu?):Wilburdze

Biernik
(kogo? co?):Wilburgę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wilburgą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wilburdze

Wołacz
(hej!):Wilburgo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WilburgaWilburga chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Wilburga.
Wilburga ma katar i źle się czuje.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wilburga.
Za chwilę wróci Wilburga z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WilburgiNie lubię Wilburgi.
Najbardziej polubiłam ojca Wilburgi.
Rodzina Wilburgi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Na korytarzu blisko pokoju Wilburgi stało kilka osób.
Ręka Wilburgi uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
WilburdzeZszedłem z drogi Wilburdze i usiadłem w fotelu.
Tego Wilburdze było już za wiele.
Przyglądam się Wilburdze.
Nie wiem, co powiedzieć Wilburdze.
Od początku próbujemy pomóc Wilburdze.

Biernik:
(kogo? co?)
WilburgęPrzeprosiłam Wilburgę i poszłam dalej.
Patrzył na Wilburgę z pełnym zgrozy podziwem.
Patrzy na Wilburgę wyczekująco.
Nieśmiało gładzi Wilburgę po włosach.
Kacper patrzył na Wilburgę ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WilburgąRazem z Wilburgą znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Oboje z Wilburgą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Obie z Wilburgą miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Wilburgą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Dorota spotkała się z Wilburgą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WilburdzeMówimy tu oczywiście o Wilburdze.
Wspominam o Wilburdze.
Przygotowuje książkę o Wilburdze.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Wilburdze.
Kto dziś pamięta o Wilburdze.

Wołacz:
(hej!)
WilburgoWitaj Wilburgo!
Cześć Wilburgo!
Wilburgo! Wróć do mnie!
Dobranoc Wilburgo!
Gdzie jesteś Wilburgo!?