Odmiana imienia Wilburga przez przypadki

Wilburga imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wilburga

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wilburgi

Celownik
(komu? czemu?):Wilburdze

Biernik
(kogo? co?):Wilburgę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wilburgą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wilburdze

Wołacz
(hej!):Wilburgo!

Przykłady odmiany imienia Wilburga” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Wilburga

Wilburga chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Wilburga.
Wilburga ma katar i źle się czuje.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Wilburga.
Za chwilę wróci Wilburga z lasu.

Dopełniacz (kogo? czego?): Wilburgi

Nie lubię Wilburgi.
Najbardziej polubiłam ojca Wilburgi.
Rodzina Wilburgi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Na korytarzu blisko pokoju Wilburgi stało kilka osób.
Ręka Wilburgi uniesiona ponad głowę zamachnęła się.

Celownik (komu? czemu?): Wilburdze

Zszedłem z drogi Wilburdze i usiadłem w fotelu.
Tego Wilburdze było już za wiele.
Przyglądam się Wilburdze.
Nie wiem, co powiedzieć Wilburdze.
Od początku próbujemy pomóc Wilburdze.

Biernik (kogo? co?): Wilburgę

Przeprosiłam Wilburgę i poszłam dalej.
Patrzył na Wilburgę z pełnym zgrozy podziwem.
Patrzy na Wilburgę wyczekująco.
Nieśmiało gładzi Wilburgę po włosach.
Kacper patrzył na Wilburgę ze zdumieniem.

Narzędnik (z kim? z czym?): Wilburgą

Razem z Wilburgą znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Oboje z Wilburgą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Obie z Wilburgą miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Wilburgą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Dorota spotkała się z Wilburgą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Wilburdze

Mówimy tu oczywiście o Wilburdze.
Wspominam o Wilburdze.
Przygotowuje książkę o Wilburdze.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Wilburdze.
Kto dziś pamięta o Wilburdze.

Wołacz (hej!): Wilburgo

Witaj Wilburgo!
Cześć Wilburgo!
Wilburgo! Wróć do mnie!
Dobranoc Wilburgo!
Gdzie jesteś Wilburgo!?