Odmiana imienia Justunia przez przypadki

Justunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Justunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Justuni

Celownik
(komu? czemu?):Justuni

Biernik
(kogo? co?):Justunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Justunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Justuni

Wołacz
(hej!):Justuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JustuniaJustunia wraca do domu.
Dobrze, że Justunia grzecznie śpi.
Justunia nie umie grać na gitarze.
W domu Justunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Mam na imię Justunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JustuniZobaczyłam uśmiechniętą twarz Justuni.
Tata Justuni poszedł otworzyć drzwi.
Przedwczoraj były urodziny Justuni.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Justuni.
Dla Justuni ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
JustuniKupiłem Justuni magnes na lodówkę.
Ten nie pozostał dłużny Justuni.
Zszedłem z drogi Justuni i usiadłem w fotelu.
Mama przyznała rację Justuni.
Tego Justuni było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
JustunięObserwuję Justunię bardzo uważnie.
Spojrzał na Justunię z zaciekawieniem.
Spojrzałam na Justunię w wymownym geście.
Postaram się namówić Justunię na spacer.
Justunię zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JustuniąJadę na wycieczkę razem z Justunią.
Siedzieliśmy z Justunią na kanapie.
Sprzątam pokój razem z Justunią.
Pracuję razem z Justunią.
Zobacz wywiad z Justunią oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JustuniDyskutuję o Justuni.
Marzę o Justuni.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Justuni.
W powrotnej drodze myślał o Justuni.
Teraz chcę napisać parę słów o Justuni.

Wołacz:
(hej!)
JustuniuHej Justuniu!
Dzień dobry Justuniu!
Dobranoc Justuniu!
Witaj Justuniu!
Gdzie jesteś Justuniu!?