Jak się pisze imię Justunia? Piszemy o Justuni czy o Justunii?
Imię żeńskie Justunia należy do tej grupy imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Największy problem z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy poprawną odmianę imienia Justunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Justunia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Jadę do Justuni.
Celownik (komu? czemu?): Przyglądam się Justuni.
Biernik (kogo? co?): Spoglądam na Justunię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Justunią.
Miejscownik (o kim? o czym?):Śpiewam o Justuni.
Wołacz (Hej!): Dobry wieczór Justuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Justunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Justunia.