Jak odmienić imię Justunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Justunia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia kłopot. Trudność z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Justunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Justunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Justuni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Justuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Justunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Justunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Justuni.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Justuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Justunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Justunia przez przypadki.