Odmiana imienia Justa przez przypadki

Justa imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Justa

Dopełniacz
(kogo? czego?):Justy

Celownik
(komu? czemu?):Juście

Biernik
(kogo? co?):Justę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Justą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Juście

Wołacz
(hej!):Justo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JustaMa na imię Justa.
Za chwilę wróci Justa z lasu.
Mam na imię Justa.
Ja i Justa nie wiedziałyśmy, co robić.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Justa.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JustyOd razu zobaczyła ich mama Justy.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Justy.
Zostało sto dni do narodzin Justy.
Nie ma Justy.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Justy.

Celownik:
(komu? czemu?)
JuścieMam nadzieję, że Juście również się podoba.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Juście.
Co tej Juście po głowie chodzi?
Ten nie pozostał dłużny Juście.
Napisałem wiersz dzięki Juście.

Biernik:
(kogo? co?)
JustęPrzeprosiłam Justę i poszłam dalej.
W Justę nagle coś wstąpiło.
Sierżant wpatrywał się w Justę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Przyniesiona przez Justę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Postaram się namówić Justę na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JustąRazem z Justą znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Weekend spędzony z Justą był przesympatyczny.
Refleksyjnie po spotkaniu z Justą.
Razem z Justą zrobiłyśmy obiad.
Pracuję razem z Justą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JuścieZwiązana jest z nią legenda o Juście.
Wczoraj wspomniałam o Juście z moim tatą.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Juście.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Juście.
Mowa oczywiście o Juście.

Wołacz:
(hej!)
JustoJusto! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Justo!?
Justo! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Justo!
Dzień dobry Justo!