Odmiana imienia Ismena przez przypadki

Ismena imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ismena

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ismeny

Celownik
(komu? czemu?):Ismenie

Biernik
(kogo? co?):Ismenę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ismeną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ismenie

Wołacz
(hej!):Ismeno!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IsmenaIsmena odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ismena.
Ismena chce pójść ze mną na spacer.
Gdzie jest Ismena?
Dobrze, że Ismena grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IsmenyTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Ismeny.
Rodzina Ismeny zginęła w wypadku samochodowym.
Szukałem linków do strony Ismeny.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Ismeny słychać.
Tato Ismeny produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
IsmenieOd początku próbujemy pomóc Ismenie.
Mam nadzieję, że Ismenie również się podoba.
Zszedłem z drogi Ismenie i usiadłem w fotelu.
Mama przyznała rację Ismenie.
Ismenie udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
IsmenęSierżant wpatrywał się w Ismenę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Na Ismenę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Czekałam na Ismenę w kawiarni.
Spojrzał na Ismenę z zaciekawieniem.
O jego personalia miałam spytać Ismenę prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IsmenąRefleksyjnie po spotkaniu z Ismeną.
Ja z Ismeną chcemy się przebrać za wampiry.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Ismeną na krytym basenie.
Siedzieliśmy z Ismeną na kanapie.
Ja z Ismeną zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IsmenieTeraz chcę napisać parę słów o Ismenie.
Pamiętam o Ismenie.
Nie wspomniałem na początku o Ismenie.
Czasami myślę sobie o Ismenie.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Ismenie.

Wołacz:
(hej!)
IsmenoCześć Ismeno!
Dzień dobry Ismeno!
Ismeno! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Ismeno!
Gdzie jesteś Ismeno!?