Odmiana imienia Ismenusia przez przypadki

Ismenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ismenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ismenusi

Celownik
(komu? czemu?):Ismenusi

Biernik
(kogo? co?):Ismenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ismenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ismenusi

Wołacz
(hej!):Ismenusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IsmenusiaDla mnie było już jasne, ze Ismenusia umiera.
Autorem niniejszego tekstu jest Ismenusia.
Ja i Ismenusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Ismenusia?
Co robi Ismenusia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IsmenusiRęka Ismenusi uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Ismenusi.
Zaproszenia na urodziny Ismenusi są gotowe.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Ismenusi.
Tata Ismenusi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
IsmenusiMama przyznała rację Ismenusi.
Ismenusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Oczywiście każdy przyzna rację Ismenusi.
Kupiłem Ismenusi magnes na lodówkę.
Zostawiam Ismenusi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
IsmenusięNa Ismenusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Przed wejściem spotkaliśmy Ismenusię.
Podchodzi, całuje Ismenusię i idzie do wyjścia.
Nieśmiało gładzi Ismenusię po włosach.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Ismenusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IsmenusiąJa z Ismenusią chcemy się przebrać za wampiry.
Razem z Ismenusią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Oboje z Ismenusią wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Ismenusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Przez chwilę oboje z Ismenusią patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IsmenusiMarzę o Ismenusi.
Dzisiaj chciałam napisać o Ismenusi.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Ismenusi.
Teraz chcę napisać parę słów o Ismenusi.
Powoli spełniam swoje marzenia o Ismenusi.

Wołacz:
(hej!)
IsmenusiuIsmenusiu! Wróć do mnie!
Witaj Ismenusiu!
Dobranoc Ismenusiu!
Dzień dobry Ismenusiu!
Gdzie jesteś Ismenusiu!?