Odmiana imienia Ismeneczka przez przypadki

Ismeneczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ismeneczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ismeneczki

Celownik
(komu? czemu?):Ismeneczce

Biernik
(kogo? co?):Ismeneczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ismeneczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ismeneczce

Wołacz
(hej!):Ismeneczko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IsmeneczkaIsmeneczka chce pójść ze mną na spacer.
Ismeneczka nie umie grać na gitarze.
Ma na imię Ismeneczka.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ismeneczka.
Jeśli jednak przegrasz, Ismeneczka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IsmeneczkiDzisiaj wyruszyliśmy do domu Ismeneczki.
Przyglądałam się dłoniom Ismeneczki.
Dziadek Ismeneczki w tym czasie miał chorą rękę.
Tata Ismeneczki sam opatrzył mi nogę.
Rodzina Ismeneczki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
IsmeneczceKupiłem Ismeneczce magnes na lodówkę.
Kto wie, może Ismeneczce wyjdzie do na dobre.
Tym razem nie damy Ismeneczce dojść do głosu.
Zszedłem z drogi Ismeneczce i usiadłem w fotelu.
Ismeneczce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
IsmeneczkęSpojrzałam na Ismeneczkę w wymownym geście.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ismeneczkę.
Chwyciła Ismeneczkę za rękaw płaszcza.
W Ismeneczkę nagle coś wstąpiło.
Spojrzał na Ismeneczkę i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IsmeneczkąSprzątam pokój razem z Ismeneczką.
A sytuacja z Ismeneczką rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Ismeneczką.
Weekend spędzony z Ismeneczką był przesympatyczny.
Rozmawiam z Ismeneczką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IsmeneczceA o Ismeneczce to i słowa rzec nie umiał.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Ismeneczce.
Dyskutuję o Ismeneczce.
Przez chwilę pomyślałam o Ismeneczce.
Dobrze, że wspomniałeś o Ismeneczce.

Wołacz:
(hej!)
IsmeneczkoIsmeneczko! Wróć do mnie!
Ismeneczko! Uważaj!
Dziękuję Ismeneczko za rozmowę!
Witaj Ismeneczko!
Cześć Ismeneczko!