Odmiana imienia Ismenka przez przypadki

Ismenka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ismenka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ismenki

Celownik
(komu? czemu?):Ismence

Biernik
(kogo? co?):Ismenkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ismenką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ismence

Wołacz
(hej!):Ismenko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IsmenkaIsmenka nie umie grać na gitarze.
Ismenka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jutro Ismenka wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Ismenka grzecznie śpi.
Jeśli jednak przegrasz, Ismenka zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IsmenkiPiszę list do Ismenki.
Postanowiłam zadzwonić do Ismenki.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Ismenki.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Ismenki.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Ismenki.

Celownik:
(komu? czemu?)
IsmenceChciałam szybko pochwalić się Ismence.
Ismence włosy stanęły dęba na głowie.
Mam nadzieję, że Ismence również się podoba.
Mama przyznała rację Ismence.
Nie wiem, co powiedzieć Ismence.

Biernik:
(kogo? co?)
IsmenkęSierżant wpatrywał się w Ismenkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Pożegnali w końcu Ismenkę i wyszli razem.
Spoglądam na Ismenkę.
Patrzył na Ismenkę z pełnym zgrozy podziwem.
W końcu obudzili Ismenkę, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IsmenkąRefleksyjnie po spotkaniu z Ismenką.
Razem z Ismenką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Ismenką.
Oboje z Ismenką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Wczoraj wracamy z Ismenką od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IsmenceTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Ismence.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Ismence.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Ismence.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Ismence.
Chciałbym być teraz przy Ismence.

Wołacz:
(hej!)
IsmenkoHej Ismenko!
Dzień dobry Ismenko!
Dziękuję Ismenko za rozmowę!
Cześć Ismenko!
Dobranoc Ismenko!