Jak odmienić imię Ewulcia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ewulcia należy do tych imion, których deklinacja dość często sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Ewulcia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ewulcia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Ewulci.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Ewulci.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Ewulcię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Ewulcią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Ewulci.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Ewulciu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Ewulcia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Ewulcia przez przypadki.