Odmiana imienia Wiara przez przypadki

Wiara imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiara

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiary

Celownik
(komu? czemu?):Wierze

Biernik
(kogo? co?):Wiarę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiarą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wierze

Wołacz
(hej!):Wiaro!

Przykłady deklinacji imienia Wiara” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Wiara

W domu Wiara często urządza rodzicom pokazy mody.
Mam na imię Wiara.
Wiara nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Wiara.
Wiara nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz (kogo? czego?): Wiary

Tymczasem zauważyłam wpis Wiary kilka dni temu.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Wiary.
Przedwczoraj były urodziny Wiary.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Wiary.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Wiary.

Celownik (komu? czemu?): Wierze

Dzięki Wierze święta nabrały nowego wymiaru.
Zerwał jabłko i podał je Wierze.
Korzysta z okazji, by wyznać Wierze miłość.
Słoik z kawą wyleciał Wierze z rąk.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Wierze coś się stało.

Biernik (kogo? co?): Wiarę

Kacper patrzył na Wiarę ze zdumieniem.
Wiarę zaczęło to nieco irytować.
Wiarę znalazłam w recepcji hotelu.
W końcu obudzili Wiarę, żeby ich ratował.
Patrzy na Wiarę wyczekująco.

Narzędnik (z kim? z czym?): Wiarą

Dorota spotkała się z Wiarą.
Zginął w pojedynku z Wiarą.
Zostaliśmy z Wiarą w salonie sami.
Wczoraj wracamy z Wiarą od lekarza.
Obie z Wiarą miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik (o kim? o czym?): Wierze

Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Wierze.
Przynajmniej tak myślał tata o Wierze.
Przy Wierze zapomniałem o wszystkim.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Wierze.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Wierze.

Wołacz (hej!): Wiaro

Dobranoc Wiaro!
Cześć Wiaro!
Dobry wieczór Wiaro!
Hej Wiaro!
Wiaro! Gdzie jesteś?