Odmiana imienia Wiara przez przypadki

Wiara imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wiara

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wiary

Celownik
(komu? czemu?):Wierze

Biernik
(kogo? co?):Wiarę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wiarą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wierze

Wołacz
(hej!):Wiaro!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WiaraW domu Wiara często urządza rodzicom pokazy mody.
Mam na imię Wiara.
Wiara nie umie śpiewać.
Jak już wiecie mam na imię Wiara.
Wiara nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WiaryTymczasem zauważyłam wpis Wiary kilka dni temu.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Wiary.
Przedwczoraj były urodziny Wiary.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Wiary.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Wiary.

Celownik:
(komu? czemu?)
WierzeDzięki Wierze święta nabrały nowego wymiaru.
Zerwał jabłko i podał je Wierze.
Korzysta z okazji, by wyznać Wierze miłość.
Słoik z kawą wyleciał Wierze z rąk.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Wierze coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
WiaręKacper patrzył na Wiarę ze zdumieniem.
Wiarę zaczęło to nieco irytować.
Wiarę znalazłam w recepcji hotelu.
W końcu obudzili Wiarę, żeby ich ratował.
Patrzy na Wiarę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WiarąDorota spotkała się z Wiarą.
Zginął w pojedynku z Wiarą.
Zostaliśmy z Wiarą w salonie sami.
Wczoraj wracamy z Wiarą od lekarza.
Obie z Wiarą miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WierzeNa naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Wierze.
Przynajmniej tak myślał tata o Wierze.
Przy Wierze zapomniałem o wszystkim.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Wierze.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Wierze.

Wołacz:
(hej!)
WiaroDobranoc Wiaro!
Cześć Wiaro!
Dobry wieczór Wiaro!
Hej Wiaro!
Wiaro! Gdzie jesteś?