Odmiana imienia Wirka przez przypadki

Wirka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wirka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wirki

Celownik
(komu? czemu?):Wirce

Biernik
(kogo? co?):Wirkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wirką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wirce

Wołacz
(hej!):Wirko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WirkaAutorem artykułu jest Wirka.
Wirka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Wirka tego nie widzi.
Dopiero do mnie dotarło, że Wirka już tu jest.
Moje drugie imię to właśnie Wirka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WirkiZostało sto dni do narodzin Wirki.
Piszę list do Wirki.
Dziadek Wirki w tym czasie miał chorą rękę.
Serce Wirki stanęło na moment.
Wirki siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
WirceNie wiem, co powiedzieć Wirce.
Dzięki Wirce mamy kolejny artykuł po polsku.
Powiedz wszystkim i Wirce, że nic mi nie jest.
Mama przyznała rację Wirce.
Mam nadzieję, że Wirce również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
WirkęPrzyniesiona przez Wirkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Postaram się namówić Wirkę na spacer.
O jego personalia miałam spytać Wirkę prywatnie.
Odprowadziłam Wirkę do wyjścia.
Oszołomienie spadło teraz na Wirkę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WirkąRazem z Wirką zrobiłyśmy obiad.
Pracuję razem z Wirką.
Ja z Wirką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Jadę z Wirką na dyskotekę.
Karolina miała się spotkać z Wirką przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WirceZastanawiam się czy powiedzieć mami o Wirce.
Na pewno słyszałyście o Wirce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wirce.
Pamiętam o Wirce.
Wspominam o Wirce.

Wołacz:
(hej!)
WirkoDzień dobry Wirko!
Wirko! Wróć do mnie!
Wirko! Uważaj!
Gdzie jesteś Wirko!?
Witaj Wirko!