Odmiana imienia Wirka przez przypadki

Wirka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Wirka

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wirce

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Wirki

Wołacz
(hej!):Wirkę!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Wirko

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wirce

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Wirką!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WirkaAutorem artykułu jest Wirka.
Wirka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Wirka tego nie widzi.
Dopiero do mnie dotarło, że Wirka już tu jest.
Moje drugie imię to właśnie Wirka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Zostało sto dni do narodzin .
Piszę list do .
Dziadek w tym czasie miał chorą rękę.
Serce stanęło na moment.
siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
Nie wiem, co powiedzieć .
Dzięki mamy kolejny artykuł po polsku.
Powiedz wszystkim i , że nic mi nie jest.
Mama przyznała rację .
Mam nadzieję, że również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
Przyniesiona przez kawa okazała się tą nieco gorszą.
Postaram się namówić na spacer.
O jego personalia miałam spytać prywatnie.
Odprowadziłam do wyjścia.
Oszołomienie spadło teraz na i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WirceRazem z Wirce zrobiłyśmy obiad.
Pracuję razem z Wirce.
Ja z Wirce zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Jadę z Wirce na dyskotekę.
Karolina miała się spotkać z Wirce przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WirkiZastanawiam się czy powiedzieć mami o Wirki.
Na pewno słyszałyście o Wirki.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Wirki.
Pamiętam o Wirki.
Wspominam o Wirki.

Wołacz:
(hej!)
WirkęDzień dobry Wirkę!
Wirkę! Wróć do mnie!
Wirkę! Uważaj!
Gdzie jesteś Wirkę!?
Witaj Wirkę!