Odmiana imienia Werena przez przypadki

Werena imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Werena

Dopełniacz
(kogo? czego?):Wereny

Celownik
(komu? czemu?):Werenie

Biernik
(kogo? co?):Werenę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Wereną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Werenie

Wołacz
(hej!):Wereno!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WerenaGdzie jest Werena?
Co robi Werena?
Dopiero do mnie dotarło, że Werena już tu jest.
Werena wraca do domu.
Jeśli jednak przegrasz, Werena zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WerenyJadę do Wereny.
Pożyczę od Wereny samochód i możemy jechać.
Postanowiłam zadzwonić do Wereny i chłopaków.
Zostało sto dni do narodzin Wereny.
Uroda Wereny miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
WerenieWerenie włosy stanęły dęba na głowie.
Oczywiście każdy przyzna rację Werenie.
Tego Werenie było już za wiele.
Mama przyznała rację Werenie.
Nie wiem, co powiedzieć Werenie.

Biernik:
(kogo? co?)
WerenęPatrzy na Werenę wyczekująco.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Werenę.
Werenę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Postaram się namówić Werenę na spacer.
Werenę znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WerenąObie z Wereną miałyśmy ochotę skakać do góry.
A sytuacja z Wereną rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Wereną.
Pracuję razem z Wereną.
Zostaliśmy z Wereną w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WerenieKto dziś pamięta o Werenie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Werenie.
Wspominam o Werenie.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Werenie.
Czasami myślę sobie o Werenie.

Wołacz:
(hej!)
WerenoDzień dobry Wereno!
Dobry wieczór Wereno!
Dziękuję Wereno za rozmowę!
Wereno! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Wereno!?