Odmiana imienia Werenunia przez przypadki

Werenunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Werenunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Werenuni

Celownik
(komu? czemu?):Werenuni

Biernik
(kogo? co?):Werenunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Werenunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Werenuni

Wołacz
(hej!):Werenuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
WerenuniaMa na imię Werenunia.
Za chwilę wróci Werenunia z lasu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Werenunia.
Werenunia ma katar i źle się czuje.
Werenunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
WerenuniPostanowiłam zadzwonić do Werenuni i chłopaków.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Werenuni.
Dziadek Werenuni w tym czasie miał chorą rękę.
Tata Werenuni poszedł otworzyć drzwi.
Jestem mamą Werenuni i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
WerenuniNie wiem, co powiedzieć Werenuni.
Oczywiście każdy przyzna rację Werenuni.
Werenuni włosy stanęły dęba na głowie.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Werenuni coś się stało.
Mama przyznała rację Werenuni.

Biernik:
(kogo? co?)
WerenunięZdjęcie przesłane przez Werenunię.
Przed sesją zapytałam Werenunię co lubi.
Przeprosiłam Werenunię i poszłam dalej.
Spojrzałam na Werenunię w wymownym geście.
Spoglądam na Werenunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
WerenuniąZostanę tu tylko z Werenunią i chłopakami.
Razem z Werenunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Razem z Werenunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Sprzątam pokój razem z Werenunią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Werenunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
WerenuniTen wiersz jest o Werenuni.
Zapraszam na film dokumentalny o Werenuni.
Śpiewam o Werenuni.
Dziś napiszę o Werenuni.
Wspominam o Werenuni.

Wołacz:
(hej!)
WerenuniuGdzie jesteś Werenuniu!?
Dzień dobry Werenuniu!
Dziękuję Werenuniu za rozmowę!
Dobry wieczór Werenuniu!
Werenuniu! Uważaj!