Odmiana imienia Norma przez przypadki

Norma imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Norma

Dopełniacz
(kogo? czego?):Normy

Celownik
(komu? czemu?):Normie

Biernik
(kogo? co?):Normę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Normą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Normie

Wołacz
(hej!):Normo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NormaNorma nie umie grać na gitarze.
Mam na imię Norma.
Norma odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem artykułu jest Norma.
Norma ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NormyBardzo podoba mi się wypracowanie Normy.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Normy.
Przed sobą ujrzałam rękę Normy.
Serce Normy stanęło na moment.
Tata Normy opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
NormieDzięki Normie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Napisałem wiersz dzięki Normie.
Zerwał jabłko i podał je Normie.
Kupiłem Normie magnes na lodówkę.
Normie wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
NormęOdprowadziłam Normę do wyjścia.
Zdjęcie przesłane przez Normę.
Normę znalazłam w recepcji hotelu.
Popatrzyłam na Normę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Patrzył na Normę z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NormąJadę z Normą na dyskotekę.
Zostanę tu tylko z Normą i chłopakami.
Zostaliśmy z Normą w salonie sami.
Powinnam jednak pojechać z Normą.
Oboje z Normą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NormieZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Normie.
Rozmawiam o Normie.
Przez chwilę pomyślałam o Normie.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Normie.
W powrotnej drodze myślał o Normie.

Wołacz:
(hej!)
NormoNormo! Uważaj!
Gdzie jesteś Normo!?
Witaj Normo!
Dziękuję Normo za rozmowę!
Dzień dobry Normo!