Odmiana imienia Normunia przez przypadki

Normunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Normunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Normuni

Celownik
(komu? czemu?):Normuni

Biernik
(kogo? co?):Normunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Normunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Normuni

Wołacz
(hej!):Normuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NormuniaAutorem artykułu jest Normunia.
Gdzie jest Normunia?
Co robi Normunia?
Normunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Normunia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NormuniRęka Normuni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Postawa Normuni była zupełnie inna.
Przez cały dzień czułam wzrok Normuni na sobie.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Normuni.
Przedwczoraj były urodziny Normuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
NormuniNapisałem wiersz dzięki Normuni.
Mam nadzieję, że Normuni również się podoba.
Coś muszę Normuni powiedzieć, stoi i czeka.
Tego Normuni było już za wiele.
Korzysta z okazji, by wyznać Normuni miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
NormunięKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Normunię.
Nieśmiało gładzi Normunię po włosach.
Patrzył na Normunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Sierżant wpatrywał się w Normunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Na Normunię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NormuniąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Normunią.
Ja z Normunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Obie z Normunią postawiłyśmy na zmiany.
Refleksyjnie po spotkaniu z Normunią.
Ja z Normunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NormuniMowa oczywiście o Normuni.
Na koniec parę słów o Normuni.
Mamrotał coś o Normuni, gdy podtrzymywał się ściany.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Normuni.
Więcej o Normuni znajdziecie na naszej stronie.

Wołacz:
(hej!)
NormuniuGdzie jesteś Normuniu!?
Normuniu! Wróć do mnie!
Witaj Normuniu!
Hej Normuniu!
Dobranoc Normuniu!