Odmiana imienia Normka przez przypadki

Normka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Normka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Normki

Celownik
(komu? czemu?):Normce

Biernik
(kogo? co?):Normkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Normką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Normce

Wołacz
(hej!):Normko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
NormkaNormka nie umie grać na gitarze.
Dla mnie było już jasne, ze Normka umiera.
Dobrze, że Normka grzecznie śpi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Normka.
Dopiero do mnie dotarło, że Normka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
NormkiByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Normki.
Dla Normki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Tym razem prezentujemy wystawę Normki.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Normki.
Od razu zobaczyła ich mama Normki.

Celownik:
(komu? czemu?)
NormceProszę Normce nie dokuczać!
Od początku próbujemy pomóc Normce.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Normce coś się stało.
Tym razem nie damy Normce dojść do głosu.
Powiedz wszystkim i Normce, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
NormkęNa Normkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzała na Normkę jeszcze raz.
Normkę zaczęło to nieco irytować.
Kacper patrzył na Normkę ze zdumieniem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Normkę bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
NormkąJa z Normką chcemy się przebrać za wampiry.
Siedzieliśmy z Normką na ławce w parku.
Zginął w pojedynku z Normką.
Dorota spotkała się z Normką.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Normką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
NormceMamrotał coś o Normce, gdy podtrzymywał się ściany.
Kilka słów od autora materiału o Normce.
Powiedz mi, co myślisz o Normce.
Myślał o Normce i o swoim życiu.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Normce.

Wołacz:
(hej!)
NormkoCześć Normko!
Normko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Normko za rozmowę!
Dobranoc Normko!
Dzień dobry Normko!