Jak odmienić imię Lubunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lubunia należy do tych imion, których deklinacja bardzo często sprawia kłopot. Największy problem z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Lubunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lubunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Lubuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Lubuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Lubunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Lubunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Lubuni.
W wołaczu (Hej!): Lubuniu! Wróć do mnie!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Lubunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Lubunia.