Odmiana imienia Februnia przez przypadki

Februnia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Februnia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Februni

Celownik
(komu? czemu?):Februni

Biernik
(kogo? co?):Februnię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Februnią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Februni

Wołacz
(hej!):Februniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FebruniaFebrunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jutro Februnia wyjdzie ze szpitala.
Februnia nie umie grać na gitarze.
Za chwilę wróci Februnia z lasu.
Autorem niniejszego tekstu jest Februnia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FebruniPóki co dodaję zdjęcia Februni z wakacji.
Serce Februni stanęło na moment.
Tata Februni sam opatrzył mi nogę.
Przed domem Februni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Tato Februni produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
FebruniZostawiam Februni karteczkę i już mnie nie ma.
Zaproponowałem Februni dwa tematy.
Daję Februni, to co najlepsze we mnie.
Februni oczy błyszczą.
Napisałem wiersz dzięki Februni.

Biernik:
(kogo? co?)
FebrunięOszołomienie spadło teraz na Februnię i na moment odebrało mu wigor.
Nieśmiało gładzi Februnię po włosach.
Przeprosiłam Februnię i poszłam dalej.
Doprowadził tym Februnię do stanu bliskiego apopleksji.
Spoglądam na Februnię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FebruniąKarolina miała się spotkać z Februnią przed szkołą.
Ja z Februnią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Februnią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Byliśmy z Februnią na jarmarku.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Februnią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FebruniTo jest pieśń o Februni.
Pamiętajmy o Februni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
W powrotnej drodze myślał o Februni.
Kiedyś chciałam napisać o Februni.
Artykuł o Februni wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
FebruniuDziękuję Februniu za rozmowę!
Witaj Februniu!
Februniu! Uważaj!
Gdzie jesteś Februniu!?
Hej Februniu!