Jak odmienić imię Februnia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Februnia należy do tej grupy imion, których deklinacja nierzadko sprawia trudność. Problem z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Februnia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Februnia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Februni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Februni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Februnię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Februnią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Februni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Februniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Februnia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Februnia przez przypadki.