Jak się pisze imię Februnia? Piszemy o Februnią czy o Februniąi?
Imię żeńskie Februnia należy do tych imion, których deklinacja bardzo często sprawia trudność. Trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Februnia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Februnia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Piszę list do Februnią.
Celownik (komu? czemu?): Przyznaję rację Februniu.
Biernik (kogo? co?): Spoglądam na Februni.
Narzędnik (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Februni.
Miejscownik (o kim? o czym?):Rozmawiam o Februni.
Wołacz (Hej!): Februnię! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Februnia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Februnia przez przypadki.