Odmiana imienia Dina przez przypadki

Dina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Diny

Celownik
(komu? czemu?):Dinie

Biernik
(kogo? co?):Dinę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Diną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dinie

Wołacz
(hej!):Dino!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Diny

Dopełniacz
(kogo? czego?):Din

Celownik
(komu? czemu?):Dinom

Biernik
(kogo? co?):Diny

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dinami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dinach

Wołacz
(hej!):Diny!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DinaAutorem niniejszego tekstu jest Dina.
Dina wraca do domu.
Dina nie umie grać na gitarze.
Dziś Dina ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Gdzie jest Dina?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DinyNie lubię Diny.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Diny.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Diny słychać.
Najbardziej polubiłam ojca Diny.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Diny.

Celownik:
(komu? czemu?)
DinieCoś muszę Dinie powiedzieć, stoi i czeka.
Kupiłem Dinie magnes na lodówkę.
Dinie wpadły w ucho słowa piosenki.
Powiedz wszystkim i Dinie, że nic mi nie jest.
Chciałam szybko pochwalić się Dinie.

Biernik:
(kogo? co?)
DinęPrzed wejściem spotkaliśmy Dinę.
Spotkałam Dinę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzała na Dinę jeszcze raz.
Doprowadził tym Dinę do stanu bliskiego apopleksji.
Patrzy na Dinę wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DinąRazem z Diną wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Tym razem korespondowałam z Diną.
Siedzieliśmy z Diną na ławce w parku.
Byliśmy z Diną na jarmarku.
Obie z Diną miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DinieJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Dinie.
Nie wspomniałem na początku o Dinie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Dinie.
Zapraszam na film dokumentalny o Dinie.
Pamiętajmy o Dinie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
DinoDziękuję Dino za rozmowę!
Cześć Dino!
Dobry wieczór Dino!
Witaj Dino!
Dzień dobry Dino!