Odmiana imienia Dąbrunia przez przypadki

Dąbrunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dąbrunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dąbruni

Celownik
(komu? czemu?):Dąbruni

Biernik
(kogo? co?):Dąbrunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dąbrunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dąbruni

Wołacz
(hej!):Dąbruniu!

Przykłady odmiany imienia Dąbrunia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Dąbrunia

Dąbrunia tego nie widzi.
W domu Dąbrunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Na drugie imię mam Dąbrunia.
Moje drugie imię to właśnie Dąbrunia.
Jak już wiecie mam na imię Dąbrunia.

Dopełniacz (kogo? czego?): Dąbruni

Postanowiłam zadzwonić do Dąbruni.
Uroda Dąbruni miała potężną moc.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Dąbruni.
Muszę pochwalić pomysł Dąbruni.
Prosimy o pomoc dla Dąbruni.

Celownik (komu? czemu?): Dąbruni

Coś muszę Dąbruni powiedzieć, stoi i czeka.
Powiedz wszystkim i Dąbruni, że nic mi nie jest.
Mam nadzieję, że Dąbruni również się podoba.
Tym razem nie damy Dąbruni dojść do głosu.
Zaproponowałem Dąbruni dwa tematy.

Biernik (kogo? co?): Dąbrunię

Widziałem dzisiaj Dąbrunię z mojej klasy.
Czekałam na Dąbrunię w kawiarni.
Spojrzała na Dąbrunię jeszcze raz.
Spojrzałam na Dąbrunię jak dopisuje kolejne literki.
Spoglądam na Dąbrunię.

Narzędnik (z kim? z czym?): Dąbrunią

Wymyśliłam z Dąbrunią nową zabawę.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Dąbrunią na krytym basenie.
Siedzieliśmy z Dąbrunią na ławce w parku.
Siedzieliśmy z Dąbrunią przy basenie.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Dąbrunią.

Miejscownik (o kim? o czym?): Dąbruni

Hipnotyzująca powieść o Dąbruni i płatnym mordercy.
Przynajmniej tak myślał tata o Dąbruni.
Powiedz mi, co myślisz o Dąbruni.
Czasami myślę sobie o Dąbruni.
Warto także pomyśleć chwilę o Dąbruni.

Wołacz (hej!): Dąbruniu

Dobry wieczór Dąbruniu!
Dziękuję Dąbruniu za rozmowę!
Cześć Dąbruniu!
Hej Dąbruniu!
Dąbruniu! Wróć do mnie!