Odmiana imienia Dąbrunia przez przypadki

Dąbrunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dąbrunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dąbruni

Celownik
(komu? czemu?):Dąbruni

Biernik
(kogo? co?):Dąbrunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dąbrunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dąbruni

Wołacz
(hej!):Dąbruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DąbruniaDąbrunia tego nie widzi.
W domu Dąbrunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Na drugie imię mam Dąbrunia.
Moje drugie imię to właśnie Dąbrunia.
Jak już wiecie mam na imię Dąbrunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DąbruniPostanowiłam zadzwonić do Dąbruni.
Uroda Dąbruni miała potężną moc.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Dąbruni.
Muszę pochwalić pomysł Dąbruni.
Prosimy o pomoc dla Dąbruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
DąbruniCoś muszę Dąbruni powiedzieć, stoi i czeka.
Powiedz wszystkim i Dąbruni, że nic mi nie jest.
Mam nadzieję, że Dąbruni również się podoba.
Tym razem nie damy Dąbruni dojść do głosu.
Zaproponowałem Dąbruni dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
DąbrunięWidziałem dzisiaj Dąbrunię z mojej klasy.
Czekałam na Dąbrunię w kawiarni.
Spojrzała na Dąbrunię jeszcze raz.
Spojrzałam na Dąbrunię jak dopisuje kolejne literki.
Spoglądam na Dąbrunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DąbruniąWymyśliłam z Dąbrunią nową zabawę.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Dąbrunią na krytym basenie.
Siedzieliśmy z Dąbrunią na ławce w parku.
Siedzieliśmy z Dąbrunią przy basenie.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Dąbrunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DąbruniHipnotyzująca powieść o Dąbruni i płatnym mordercy.
Przynajmniej tak myślał tata o Dąbruni.
Powiedz mi, co myślisz o Dąbruni.
Czasami myślę sobie o Dąbruni.
Warto także pomyśleć chwilę o Dąbruni.

Wołacz:
(hej!)
DąbruniuDobry wieczór Dąbruniu!
Dziękuję Dąbruniu za rozmowę!
Cześć Dąbruniu!
Hej Dąbruniu!
Dąbruniu! Wróć do mnie!