Jak odmienić imię Dąbrunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dąbrunia należy do tego grona imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia problem. Największa trudność z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Dąbrunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dąbrunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Dąbruni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Dąbruni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Dąbrunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Dąbrunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Dąbruni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Dąbruniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dąbrunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Dąbrunia.