Jak się pisze imię Dąbrunia? Piszemy o Dąbruni czy o Dąbrunii?
Imię żeńskie Dąbrunia należy do tych imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia problem. Kłopot z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Dąbrunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Dąbrunia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Nie lubię Dąbruni.
Celownik (komu? czemu?): Przyznaję rację Dąbruni.
Biernik (kogo? co?): Lubię Dąbrunię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Pracuję z Dąbrunią.
Miejscownik (o kim? o czym?):Rozmawiam o Dąbruni.
Wołacz (Hej!): Dąbruniu! Gdzie jesteś?
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dąbrunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Dąbrunia.