Odmiana imienia Barbunia przez przypadki

Barbunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Barbunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Barbuni

Celownik
(komu? czemu?):Barbuni

Biernik
(kogo? co?):Barbunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Barbunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Barbuni

Wołacz
(hej!):Barbuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BarbuniaBarbunia chce pójść ze mną na spacer.
Dziś Barbunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Barbunia wraca do domu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Barbunia.
Co robi Barbunia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BarbuniZobaczyłam uśmiechniętą twarz Barbuni.
Postanowiłam zadzwonić do Barbuni i chłopaków.
Pożyczę od Barbuni samochód i możemy jechać.
Tata Barbuni sam opatrzył mi nogę.
Od razu zobaczyła ich mama Barbuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
BarbuniDzięki Barbuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Barbuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Co tej Barbuni po głowie chodzi?
Barbuni włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Barbuni mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
BarbunięPrzyniesiona przez Barbunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Barbunię spłynęła niewymowna ulga.
Patrzył na Barbunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Barbunię zaczęło to nieco irytować.
Spojrzał na Barbunię z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BarbuniąRazem z Barbunią zrobiłyśmy obiad.
Ja z Barbunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Obie z Barbunią postawiłyśmy na zmiany.
Zginął w pojedynku z Barbunią.
Siedzieliśmy z Barbunią na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BarbuniZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Barbuni.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Barbuni.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Barbuni.
To jest pieśń o Barbuni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Barbuni.

Wołacz:
(hej!)
BarbuniuHej Barbuniu!
Barbuniu! Uważaj!
Dobranoc Barbuniu!
Dziękuję Barbuniu za rozmowę!
Cześć Barbuniu!