Jak odmienić imię Barbunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Barbunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy właściwą odmianę imienia Barbunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Barbunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Barbuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Barbuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Barbunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Barbunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Barbuni.
W wołaczu (Hej!): Witaj Barbuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Barbunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Barbunia przez przypadki.